Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    23. Zabytaja tragedia kala Krynak (5)

    Syn rasstralanaj Wolhi Ciruk Uładak świedczyŭ, szto Jurczenia adnaho razu spytaŭ, jak im żywiecca biez maciary i skazaŭ: nie żałujcie matki, bo to komunistka. Mużczyna z mlina ŭ Nietupi na sudzie skazaŭ, szto na druhi dzień pośle egzekucji Jurczenia naławiŭ rybaŭ i zawioz ich dla…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    14. Chto vpravo, chto vliêvo, chto v błudy

    Posłuchavšy v radivi 13 hrudnia 1981 promovu generała Jaruzelśkoho razy dva-try, my z Gienikom R. i Janom G. vyryšyli, što nam u Varšavi nema sensu zmahatisie ni za socijalizm, ni proti socijalizmu, i postanovili evakuovatisie na Biłostôčynu. Zreštoju, šče pered południom toho samoho dnia administracija domów studenta ohołosiła zarządzenie, što studenty povinny pokinuti akademiki i jiêchati dochaty. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Zabytaja tragedia kala Krynak

Jurczenia: Cień kolaboranta czy niewinnego człowieka?

Z cyklu "Płacz zvanoŭ"

U hetych wioskach nidaloko Krynak zajzdraść i nianawiść tamtejszych ludziej za Niemca dawiała ŭ 1943 r. da wielkaj tragedii
U hetych wioskach nidaloko Krynak zajzdraść i nianawiść tamtejszych ludziej za Niemca dawiała ŭ 1943 r. da wielkaj tragedii

Jak potym rapartavaŭ milicjant z tamtejszaho pastarunku, Jurczenia haspadarkaj mało cikawiŭso, byŭ chuliganawaty, swaryŭso i sudziŭso z susiedziami. Cipieraszniaje państwo jamu nie padabałaso (ustosunkowanie się do obecnej rzeczywistości wrogie, był oporny w zakładaniu spółdzielni produkcyjnej).

Jaho dwajuradny brat Franak Karpuk ad 1946 r. żyŭ nidaloko, u Wrocławi. Pryjechaŭ z naraczonaj Reniaj z Kundziczaŭ i tut z joju ażaniŭso, naradzilisa im dźvie doczki. Pajszoŭ na kursy dla ksiangovych i na takoj pasadzie rabiŭ u szpitali. Mieŭ małuju maturu, pierad wajnoju skonczyŭ himnaziju ŭ Śvisłaczy.

Prajszło try let. Wiasnoju 1949 r. Karpuk pryjechał da baćkoŭ u Łapiczy na urlop. 9 kwietnia ŭ gaspodzi ŭ Krynkach arysztawała jaho UB. Tydzień prasiedziaŭ u aryszcie ŭ Sakołcy. Tam jaho prasłuchali jak świedka i adpuścili. 

Tedy Karpuk usiu winu skinuŭ na Jurczeniu. Skazaŭ, szto heto praz jaho Niemcy ŭ 1943 r. rasstralali kala Stancji Bierastawica siem czaławiek, bo jon jak jaho padsołtys złażyŭ na ich maldunak na pastarunak żandarmerii ŭ Krynkach, pierakanany, szto praz ich sawiety wywiaźli jaho radzinu na Sibir.

Kali ŭboŭcy spytali Karpuka, dzie Jurczenia cipier żywie, adkazaŭ szto nie wiedaje, bo zaraz pośle adstuplennia Niemcaŭ pakinuŭ wiosku i wyjechaŭ niewiedama kudy, nie pisaŭ piśmaŭ ni jamu, ni swajoj radni.

Znoŭ prajszło prawia try let. 7 lipca 1952 r. prociŭ Jurczeni było paczata śledztwo. 5 października jaho arysztawali ŭ swajoj chaci ŭ wioscy kala Wrocławia i adtul kanwojem byŭ pierawiezieny na UB u Sakołcy.

Na śledztwi spaczatku hawaryŭ, szto pryhnać tamtych siem czaławiek u mlin u Nietupie Niemcam pamahaŭ sołtys Łapiczaŭ Jan Charuży. Pryznaŭso, szto i jaho tedy ŭwazwali – zabrali z samoha rania z zabawy ŭ Wielkich Aziaraniach. Traich – jaszcze sołtysa Karpuka – Niemcy zawiali ŭ pakoj i raspytwali pra arysztawanych. Jurczenia dakazwaŭ, szto kali jaho spytali, adkazaŭ szto dopiero trzy miesiące jak powróciłem z Niemiec i nic o nich nie wiem. 

U listapadzie 1952 r. uboŭcy stali pazywać u Sakołku świedkaŭ, jakija najbolsz abwinawaczwali Jurczeniu. Jan Żukoŭski z Łapicz skazaŭ, szto toj u mlinie stawał na oczy i mówił w obecności Niemców, że ludzie ci należeli do partii komunistycznych oraz że za pobytu władz radzieckich byli aktywnymi, w wyniku czego ci ludzie wraz z moją żoną zostali rozstrzelani.

Alaksandar Ciruk, mużyk rasstralanaj Wolhi, na wajnie papaŭ u plen. Na śledztwi hawaryŭ, szto żonka słała jamu piśma, u jakich pawiedamlała, jak dwa razy była arysztawana i sidzieła ŭ ciurmie ŭ Krynkach z przyczyny Jurczeni, który rozpowiadał, że wszystkich komunistów muszą pobić. Ciruk, kali pa wajnie wiarnuŭso z plenu, adkapaŭ trupa żonki i pachawaŭ na mahiłkach u Małoj Bierastawicy.

Uładak Kalisz z Łapiczaŭ, syn rasstralanaj Wolhi, dapytwany ŭ Wrocławi (byŭ tedy ŭ wojsku ŭ Żagani) skazaŭ, szto nie adzin raz czuŭ, jak Jurczenia pahrażaŭ maci karaj śmierci, za toje, szto bytto praz jaje jaho siamju sawiety wywieźli na Sibir. Hawaryŭ, szto abzywaŭ jaje kamunistkaj i szto nie wierniecca taki czas, kab znoŭ chadziła ŭ pierszamajskich sześciach z transparentami. Syn świedczyŭ, szto maci pazywali na żandarmeryju, dzie jaje mocna bili.

Usie świedki, jakija pieraważno byli życielami Łapiczaŭ i Kundziczaŭ, zhodno hawaryli, szto Jurczeniu dobro wiedajuć i za Niemca mieŭ jon społku z akupantami. Szto urządzał im pijatyki i libacje, mieŭ wielkuju haspadarku, 23 hektary ziamli i Niemcy prysyłali jamu rabotnikaŭ, a jon wiedaŭ nimiecki jazyk.

17 listapada 1952 r., kali Jurczeniu druhi raz uziali na dopyt i skazali jamu, jak świedczać ludzi, pryznaŭso, szto padpisaŭso pad druhim maldunkam razam z Janam Charużym, Frankam Karpukom, Julianam Żukoŭskim i jaszcze Michałam Cirukom i Dudzińskim, jakoha imia nie pomniaŭ. Pierakonwaŭ, szto nie wiedaje czamu byli arysztawanyja Cyprian Sidarowicz z żonkaj, bo na temat ich aresztowania nigdy nie rozmawialiśmy, ani też nie umieszczaliśmy ich na liście do wytypowania osób do rozstrzelania.

Jurczenia toża pryznaŭso, szto dobro żyŭ z Niemcami, moża z dwaccać razy urządzał libacje i z nimi pił wódkę. Tłumaczyŭ heto tym, szto jak wiarnuŭso z Hiermanii, dawiedaŭso, szto jaho siamja była wywieziana ŭ Sawiecki Sajuz i tamu tak kiepsko stawiŭso da ludziej, jakija pry sawieckaj właści byli aktyuŭnyja.

Dalej budzia

Jurak Chmialeŭski

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • У лістападзе

    505 – 1519 г. Заканчэньне пабудовы Барысаглебскай царквы ў Навагарадку, помніка архітэктуры готыкі. 445 – 1579 г. Пераўтварэньне Віленскай Езуіцкай Акадэміі ў Віленскі Унівэрсытэт – першы унівэрсытэт ва ўсходняй Эўропе. 405 – 1619 г. Надрукаваньне „Грамматики словенския правильная синтагма” Мялеція Сматрыцкага. 325 …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (566) – У 1458 г. Праваслаўная Царква ў Вялікім Княстве Літоўскім канчаткова вызвалілася ад Маскоўскай мітраполіі і непасрэдна падпарадкавалася канстанцінопальскаму патрыярхату.
  • (169) – 26.11.1855 г. памёр у Канстантынаполі Адам Міцкевіч (нар. 24.12.1798 г. у Завосьсі каля Наваградка), выдатны паэт-рамантык.
  • (133) – 26.11.1891 г. у в. Арляняты Смаргонскага павету нар. Янка Станкевіч, беларускі мовазнавец, педагог і грамадзкі дзеяч. У 1926 г. закончыў Карлаў Унівэрсытэт у Празе. Працаваў у Вільні, між іншым у Віленскай Беларускай Гімназіі, праваслаўнай духоўнай семінарыі, Унівэрсытэце імя Стафана Баторыя. У 1928-1930 гадах быў дэпутатам польскага Сейма. Аўтар беларускіх лемантароў і падручнікаў беларускай (як пісаў «крывіцкай») мовы. З 1949 г. у ЗША. Выдаваў між іншым навуковы часопіс "Веда". Памёр 16.07.1976 г. у Хотарн (ЗША); пахаваны на беларускіх могілках у Саўт-Рывэры.
  • (94) – 26.11.1930 г. у Оршы нарадзіўся Уладзімір Караткевіч (пам. 25.07.1984 г. у Менску) выдатны беларускі пісьменьнік, стваральнік беларускага гістарычнага рамана. Друкаваўся з 1955 г., больш вядомыя творы: „Цыганскі кароль” (1961), „Дзікае паляваньне караля Стаха” (1964), „Каласы пад сярпом тваім” (1968), „Чорны замак Альшанскі” (1983). Пахаваны на Усходніх (Маскоўскіх) могілках у Менску.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2024 Czasopis