Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    Za rasstreł kaniec kancoŭ nikoho nie abwinawacili

    Potym Jurczeniu na UB dapytwali jaszcze czatery razy. Na kaniec pry prysustwi prakuratara. Jurczenia szczacielno raskazwaŭ, jak zaŭdawaŭ Niemcam ludziej, jakich pośle rasstralali. Nadto nie piareczyŭ toża, kali pytali jaho, ci heto praŭda, szto świedczyli ludzi. Na kaniec 15 stycznia 1953 r. pryznaŭso da winy,…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    14. Chto vpravo, chto vliêvo, chto v błudy

    Posłuchavšy v radivi 13 hrudnia 1981 promovu generała Jaruzelśkoho razy dva-try, my z Gienikom R. i Janom G. vyryšyli, što nam u Varšavi nema sensu zmahatisie ni za socijalizm, ni proti socijalizmu, i postanovili evakuovatisie na Biłostôčynu. Zreštoju, šče pered południom toho samoho dnia administracija domów studenta ohołosiła zarządzenie, što studenty povinny pokinuti akademiki i jiêchati dochaty. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Zabytaja tragedia kala Krynak

Jurczenia: Cień kolaboranta czy niewinnego człowieka?

Z cyklu "Płacz zvanoŭ"

U hetych wioskach nidaloko Krynak zajzdraść i nianawiść tamtejszych ludziej za Niemca dawiała ŭ 1943 r. da wielkaj tragedii
U hetych wioskach nidaloko Krynak zajzdraść i nianawiść tamtejszych ludziej za Niemca dawiała ŭ 1943 r. da wielkaj tragedii

Jak potym rapartavaŭ milicjant z tamtejszaho pastarunku, Jurczenia haspadarkaj mało cikawiŭso, byŭ chuliganawaty, swaryŭso i sudziŭso z susiedziami. Cipieraszniaje państwo jamu nie padabałaso (ustosunkowanie się do obecnej rzeczywistości wrogie, był oporny w zakładaniu spółdzielni produkcyjnej).

Jaho dwajuradny brat Franak Karpuk ad 1946 r. żyŭ nidaloko, u Wrocławi. Pryjechaŭ z naraczonaj Reniaj z Kundziczaŭ i tut z joju ażaniŭso, naradzilisa im dźvie doczki. Pajszoŭ na kursy dla ksiangovych i na takoj pasadzie rabiŭ u szpitali. Mieŭ małuju maturu, pierad wajnoju skonczyŭ himnaziju ŭ Śvisłaczy.

Prajszło try let. Wiasnoju 1949 r. Karpuk pryjechał da baćkoŭ u Łapiczy na urlop. 9 kwietnia ŭ gaspodzi ŭ Krynkach arysztawała jaho UB. Tydzień prasiedziaŭ u aryszcie ŭ Sakołcy. Tam jaho prasłuchali jak świedka i adpuścili. 

Tedy Karpuk usiu winu skinuŭ na Jurczeniu. Skazaŭ, szto heto praz jaho Niemcy ŭ 1943 r. rasstralali kala Stancji Bierastawica siem czaławiek, bo jon jak jaho padsołtys złażyŭ na ich maldunak na pastarunak żandarmerii ŭ Krynkach, pierakanany, szto praz ich sawiety wywiaźli jaho radzinu na Sibir.

Kali ŭboŭcy spytali Karpuka, dzie Jurczenia cipier żywie, adkazaŭ szto nie wiedaje, bo zaraz pośle adstuplennia Niemcaŭ pakinuŭ wiosku i wyjechaŭ niewiedama kudy, nie pisaŭ piśmaŭ ni jamu, ni swajoj radni.

Znoŭ prajszło prawia try let. 7 lipca 1952 r. prociŭ Jurczeni było paczata śledztwo. 5 października jaho arysztawali ŭ swajoj chaci ŭ wioscy kala Wrocławia i adtul kanwojem byŭ pierawiezieny na UB u Sakołcy.

Na śledztwi spaczatku hawaryŭ, szto pryhnać tamtych siem czaławiek u mlin u Nietupie Niemcam pamahaŭ sołtys Łapiczaŭ Jan Charuży. Pryznaŭso, szto i jaho tedy ŭwazwali – zabrali z samoha rania z zabawy ŭ Wielkich Aziaraniach. Traich – jaszcze sołtysa Karpuka – Niemcy zawiali ŭ pakoj i raspytwali pra arysztawanych. Jurczenia dakazwaŭ, szto kali jaho spytali, adkazaŭ szto dopiero trzy miesiące jak powróciłem z Niemiec i nic o nich nie wiem. 

U listapadzie 1952 r. uboŭcy stali pazywać u Sakołku świedkaŭ, jakija najbolsz abwinawaczwali Jurczeniu. Jan Żukoŭski z Łapicz skazaŭ, szto toj u mlinie stawał na oczy i mówił w obecności Niemców, że ludzie ci należeli do partii komunistycznych oraz że za pobytu władz radzieckich byli aktywnymi, w wyniku czego ci ludzie wraz z moją żoną zostali rozstrzelani.

Alaksandar Ciruk, mużyk rasstralanaj Wolhi, na wajnie papaŭ u plen. Na śledztwi hawaryŭ, szto żonka słała jamu piśma, u jakich pawiedamlała, jak dwa razy była arysztawana i sidzieła ŭ ciurmie ŭ Krynkach z przyczyny Jurczeni, który rozpowiadał, że wszystkich komunistów muszą pobić. Ciruk, kali pa wajnie wiarnuŭso z plenu, adkapaŭ trupa żonki i pachawaŭ na mahiłkach u Małoj Bierastawicy.

Uładak Kalisz z Łapiczaŭ, syn rasstralanaj Wolhi, dapytwany ŭ Wrocławi (byŭ tedy ŭ wojsku ŭ Żagani) skazaŭ, szto nie adzin raz czuŭ, jak Jurczenia pahrażaŭ maci karaj śmierci, za toje, szto bytto praz jaje jaho siamju sawiety wywieźli na Sibir. Hawaryŭ, szto abzywaŭ jaje kamunistkaj i szto nie wierniecca taki czas, kab znoŭ chadziła ŭ pierszamajskich sześciach z transparentami. Syn świedczyŭ, szto maci pazywali na żandarmeryju, dzie jaje mocna bili.

Usie świedki, jakija pieraważno byli życielami Łapiczaŭ i Kundziczaŭ, zhodno hawaryli, szto Jurczeniu dobro wiedajuć i za Niemca mieŭ jon społku z akupantami. Szto urządzał im pijatyki i libacje, mieŭ wielkuju haspadarku, 23 hektary ziamli i Niemcy prysyłali jamu rabotnikaŭ, a jon wiedaŭ nimiecki jazyk.

17 listapada 1952 r., kali Jurczeniu druhi raz uziali na dopyt i skazali jamu, jak świedczać ludzi, pryznaŭso, szto padpisaŭso pad druhim maldunkam razam z Janam Charużym, Frankam Karpukom, Julianam Żukoŭskim i jaszcze Michałam Cirukom i Dudzińskim, jakoha imia nie pomniaŭ. Pierakonwaŭ, szto nie wiedaje czamu byli arysztawanyja Cyprian Sidarowicz z żonkaj, bo na temat ich aresztowania nigdy nie rozmawialiśmy, ani też nie umieszczaliśmy ich na liście do wytypowania osób do rozstrzelania.

Jurczenia toża pryznaŭso, szto dobro żyŭ z Niemcami, moża z dwaccać razy urządzał libacje i z nimi pił wódkę. Tłumaczyŭ heto tym, szto jak wiarnuŭso z Hiermanii, dawiedaŭso, szto jaho siamja była wywieziana ŭ Sawiecki Sajuz i tamu tak kiepsko stawiŭso da ludziej, jakija pry sawieckaj właści byli aktyuŭnyja.

Dalej budzia

Jurak Chmialeŭski

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • У сакавіку

    – забойства язычнікамі ў 1250 г. ігумена Лаўрышаўскага манастыра, прападобнага Елісія, кананізаванага як сьвяты Беларусі. – 31.03.1785 г. у Варшаве памёр Антоні Тызэнгаўз (нар. у 1733 г. у Новаельні на Гродзеншчыне), палітычны і грамадзкі дзеяч ВКЛ, асьветнік, з 1765 г. …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (240) – 31.03.1785 г. у Варшаве памёр Антоні Тызэнгаўз (нар. у 1733 г. у Новаельні на Гродзеншчыне), палітычны і грамадзкі дзеяч ВКЛ, асьветнік, з 1765 г. падскарбі надворны літоўскі, гродзенскі стараста. Быў ініцыятaрaм развіцьця прамысловасьці, рамяства і культуры ў Гродне, пазьней – у Паставах, дзе правёў апошнія гады жыцьця. Пахаваны ў Жалудку.
  • (56) – 31.03.1969 г. пам. у Чыкага (ЗША) Мікола Шчаглоў-Куліковіч (нар. 4.04.1893 г. на Смаленшчыне) кампазытар, этнограф, паэт. Выпускнік Маскоўскай Кансэрваторыі. Працаваў настаўнікам музыкі, з 1939 г. быў дырыжорам сымфанічнага аркестра Усебеларускага Радыёкамітэту ў Менску. У час нямецкай акупацыі займаўся творчай працай у Менску. З 1950 г. жыў у ЗША. У 1950 г. заснаваў у Нью-Ёрку беларускі хор, потым  кіраваў беларускімі хорамі ў Кліўлендзе й Чыкага. Пакінуў вялікую музычную спадчыну; быў аўтарам опэр, сымфоній, вакальных твораў, апрацовак народных песень. Пахаваны на могілках сьв. Адальбэрта ў Чыкага.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis