Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    Na dopyt uziaty byŭ miż inszym Ramuald Rajs „Bury”

    Pra toje, dzie buduć padłożany miny, kromie manciora wiedaŭ jaszcze jaho spolnik, jaki byŭ felczaram (sanitariuszam) u szpitali ŭ Staroj Wilejcy. Tolko ŭ listapadzie 1948 r. mancioru ŭdałoso zwiazacca z dochtaram Marozam. Ad peŭnaj kabiety, jakaja pryjechała da Biełagardu z Biełastoka, dawiedaŭso, szto leczyć jon…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Hapčyna vnučka

    Siête stałosie v marciovi.

    Porankami šče trochi moroziło, ale dniom sonečko dobre hrêło, sniêh davno rozstav napreč. Posliêdnich para dion pohoda była vže vesnianaja.Agata šparko išła z dočkoju na prystanok, vony vybralisie do Biłostoku do dochtora. Marjola raz-po-raz pudbihała, starajučysie pospiêti za materoju, a siête ne było takoje proste…. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Felieton

1792 – 2024

Co to są 232 lata od początku stworzenia świata (rym cym cym)? To kropelka w Oceanie Czasu. Chyba że ujmę to z mojej hajnowskiej, rodzinnej i subiektywnej perspektywy, uwzględniając w niej wojny, Bieżeństwa, „naszą małą stabilizację” lat. 60 ubiegłego wieku, Gierkowszczyznę, Jaruzelszczyznę i ten oto majowy numer „Czasopisu”. To wtedy ma swój ciężar i moc. Bo wypełni się ten Czas żywymi i zmarłymi, którzy są też żywi, tylko inaczej.

Krwią, radością, miłością, nienawiścią, chorobami, przyjaciółmi i wrogami. I Nutelką, domową psiną, która równo rok temu po trzynastu latach życia razem z nami, tygodniami, uparcie, nie spuszczała z nas wzroku, prosząc: „Pozwólcie mi odejść, wszystko będzie dobrze…”.
7 kwietnia decyzją 151 Wyborców z okręgu 7, a więc części mojej rodzinnej Lipowej, zostałem radnym miasta Hajnówka, którym zresztą przy tej okazji raz jeszcze pięknie dziękuję za zaufanie. Moi przodkowie – Kowszyłowie i Panasiuki – gdyby tylko mogli, to by potwierdzili, że po stuleciach zrealizowała się jakaś tam maleńka sprawiedliwość dziejowa. Bo z tego, co wiem, od czasu, kiedy pierwsi z nich stali na „straży” Puszczy, żaden kolejny z nich nie wziął nawet cząstki odpowiedzialności za lokalną społeczność, realizowali się wyłącznie jako chłopi, pracownicy biurowi, technicy drzewni… Unikali polityki, dopiero ja „się wynaturzyłem”.

Samorząd był więc poza domeną ich wszelkich zainteresowań, co skrzętnie wykorzystywali ich znajomi, susiedy i nawołocz, zbyt często dla własnych partykularnych korzyści, a miasteczko podupadało, wyludniało się i stawało się przy okazji co roku, manifestacją antybiałoruskich demonstracji, ku chwale „Burego” i jemu podobnych drani.

Nowi radni spróbują ten niekorzystny trend powoli odkręcać. Wiem dobrze, co mówię, bo „HajNówka Samorządowcy” mają w radzie większość, a więc silny mandat, żeby zmieniać rzeczywistość wokół ku chwale Naszej Małej Ojczyzny.

Resztą zajmą się, mam nadzieję skutecznie, policja i prokuratura, bo taki, np. artykuł 231 Kodeksu Karnego, w kontekście głośnego wydawania przez poprzednią władzę w Hajnówce pieniędzy z Funduszy Norweskich, nie może być martwym artykułem.

Christos Woskriesie! Woistinnu Woskriesie!

Arkadiusz Panasiuk

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • У красавіку

    – 9(21).04.1835 г. у Віцебску нар. Ялегі Пранціш Вуль (сапр. Элегі Францішак Карафа-Карыбут), беларускі паэт. Удзельнічаў у  студзенскім паўстаньні, за што быў сасланы ў Сібір. Апошнія гады жыцьця правёў у Варшаве, дзе з Вінцэсем Каратынскім і Адамам Плугам стварыў беларускі …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (192) – 21.04.1833 г. у Мастаўлянах нар. Віктар Отан Каліноўскі (пам. 6.11.1862 г.), родны брат Кастуся Каліноўскага. Вучыўся ў Сьвіслачы, Гародні, Маскве, Пецярбургу. Вывучаў старадаўнія беларускія і літоўскія рукапісы. Сабраў каля 5000 рукапісаў і кніг, прысьвечаных Старабеларускай дзяржаве. Памёр на сухоты.
  • (122) – 21.04.1903 г. у Барысаве нар. Мікола Аляхновіч, літаратурны крытык ад 1926 г. Закончыў літаратурна-лінгвістычнае аддзяленьне пэдагагічнага факультэта БДУ, працаваў навуковым супрацоўнікам Інстытуту Літаратуры і Мастацтва АН БССР. У 1936 г. быў рэпрэсаваны, у ссылцы на Калыме (1938 – 1942), у Іркуцкай і Карагандзінскай абласьцях. У 1957 г. рэабілітаваны, жыў у Ленінградзе. Памёр 9.04.1959 г.
  • (102) – 21.04.1923 г. памёр Ігнат Канчэўскі, паэт, філёзаф і публіцыст (нар. у 1896 г. у Вільні), аўтар эсэ „Адвечным шляхам” (Вільня 1921) пра драматызм гістарычнага лёсу Беларусаў.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis