Pa prostu / Па-просту

  • Płacz zwanoŭ

    Za rasstreł kaniec kancoŭ nikoho nie abwinawacili

    Potym Jurczeniu na UB dapytwali jaszcze czatery razy. Na kaniec pry prysustwi prakuratara. Jurczenia szczacielno raskazwaŭ, jak zaŭdawaŭ Niemcam ludziej, jakich pośle rasstralali. Nadto nie piareczyŭ toża, kali pytali jaho, ci heto praŭda, szto świedczyli ludzi. Na kaniec 15 stycznia 1953 r. pryznaŭso da winy,…ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Po pudlaśki / По-пудляські

  • Kinoman

    14. Chto vpravo, chto vliêvo, chto v błudy

    Posłuchavšy v radivi 13 hrudnia 1981 promovu generała Jaruzelśkoho razy dva-try, my z Gienikom R. i Janom G. vyryšyli, što nam u Varšavi nema sensu zmahatisie ni za socijalizm, ni proti socijalizmu, i postanovili evakuovatisie na Biłostôčynu. Zreštoju, šče pered południom toho samoho dnia administracija domów studenta ohołosiła zarządzenie, što studenty povinny pokinuti akademiki i jiêchati dochaty. ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

RSS і Facebook

Felieton

1792 – 2024

Co to są 232 lata od początku stworzenia świata (rym cym cym)? To kropelka w Oceanie Czasu. Chyba że ujmę to z mojej hajnowskiej, rodzinnej i subiektywnej perspektywy, uwzględniając w niej wojny, Bieżeństwa, „naszą małą stabilizację” lat. 60 ubiegłego wieku, Gierkowszczyznę, Jaruzelszczyznę i ten oto majowy numer „Czasopisu”. To wtedy ma swój ciężar i moc. Bo wypełni się ten Czas żywymi i zmarłymi, którzy są też żywi, tylko inaczej.

Krwią, radością, miłością, nienawiścią, chorobami, przyjaciółmi i wrogami. I Nutelką, domową psiną, która równo rok temu po trzynastu latach życia razem z nami, tygodniami, uparcie, nie spuszczała z nas wzroku, prosząc: „Pozwólcie mi odejść, wszystko będzie dobrze…”.
7 kwietnia decyzją 151 Wyborców z okręgu 7, a więc części mojej rodzinnej Lipowej, zostałem radnym miasta Hajnówka, którym zresztą przy tej okazji raz jeszcze pięknie dziękuję za zaufanie. Moi przodkowie – Kowszyłowie i Panasiuki – gdyby tylko mogli, to by potwierdzili, że po stuleciach zrealizowała się jakaś tam maleńka sprawiedliwość dziejowa. Bo z tego, co wiem, od czasu, kiedy pierwsi z nich stali na „straży” Puszczy, żaden kolejny z nich nie wziął nawet cząstki odpowiedzialności za lokalną społeczność, realizowali się wyłącznie jako chłopi, pracownicy biurowi, technicy drzewni… Unikali polityki, dopiero ja „się wynaturzyłem”.

Samorząd był więc poza domeną ich wszelkich zainteresowań, co skrzętnie wykorzystywali ich znajomi, susiedy i nawołocz, zbyt często dla własnych partykularnych korzyści, a miasteczko podupadało, wyludniało się i stawało się przy okazji co roku, manifestacją antybiałoruskich demonstracji, ku chwale „Burego” i jemu podobnych drani.

Nowi radni spróbują ten niekorzystny trend powoli odkręcać. Wiem dobrze, co mówię, bo „HajNówka Samorządowcy” mają w radzie większość, a więc silny mandat, żeby zmieniać rzeczywistość wokół ku chwale Naszej Małej Ojczyzny.

Resztą zajmą się, mam nadzieję skutecznie, policja i prokuratura, bo taki, np. artykuł 231 Kodeksu Karnego, w kontekście głośnego wydawania przez poprzednią władzę w Hajnówce pieniędzy z Funduszy Norweskich, nie może być martwym artykułem.

Christos Woskriesie! Woistinnu Woskriesie!

Arkadiusz Panasiuk

Пакінуць адказ

Ваш адрас электроннай пошты не будзе апублікаваны.

Календарыюм

Гадоў таму

  • У сакавіку

    – забойства язычнікамі ў 1250 г. ігумена Лаўрышаўскага манастыра, прападобнага Елісія, кананізаванага як сьвяты Беларусі. – 31.03.1785 г. у Варшаве памёр Антоні Тызэнгаўз (нар. у 1733 г. у Новаельні на Гродзеншчыне), палітычны і грамадзкі дзеяч ВКЛ, асьветнік, з 1765 г. …ЧЫТАЦЬ ДАЛЕЙ / CZYTAJ DALEJ

Календарыюм / Kalendarium

Сёньня

  • (240) – 31.03.1785 г. у Варшаве памёр Антоні Тызэнгаўз (нар. у 1733 г. у Новаельні на Гродзеншчыне), палітычны і грамадзкі дзеяч ВКЛ, асьветнік, з 1765 г. падскарбі надворны літоўскі, гродзенскі стараста. Быў ініцыятaрaм развіцьця прамысловасьці, рамяства і культуры ў Гродне, пазьней – у Паставах, дзе правёў апошнія гады жыцьця. Пахаваны ў Жалудку.
  • (56) – 31.03.1969 г. пам. у Чыкага (ЗША) Мікола Шчаглоў-Куліковіч (нар. 4.04.1893 г. на Смаленшчыне) кампазытар, этнограф, паэт. Выпускнік Маскоўскай Кансэрваторыі. Працаваў настаўнікам музыкі, з 1939 г. быў дырыжорам сымфанічнага аркестра Усебеларускага Радыёкамітэту ў Менску. У час нямецкай акупацыі займаўся творчай працай у Менску. З 1950 г. жыў у ЗША. У 1950 г. заснаваў у Нью-Ёрку беларускі хор, потым  кіраваў беларускімі хорамі ў Кліўлендзе й Чыкага. Пакінуў вялікую музычную спадчыну; быў аўтарам опэр, сымфоній, вакальных твораў, апрацовак народных песень. Пахаваны на могілках сьв. Адальбэрта ў Чыкага.

Новы нумар / Novy numer

Папярэднія нумары

Усе правы абаронены; 2025 Czasopis